Zurück zur Hauptseite

 

 

  Utverkoop

 

 

Ümmer wenn so' n Utverkoop vör de Döör steiht, egaal ob Winter oder Sommer, denn kriegt mien Fru dat hild ünner. Inköpen is vör ehr as een Wettkampf, un jedeen günstigen Inkoop strakelt ehr Ansehn. Ümmer will se de Erste ween. "Dat Beste, de richtigen Schäpchen sünd rasch vergrepen", seggt se, "un dor mutt man oppassen".
Nu, as se na Huus keem, swetennatt un rood in't Gesicht, vullpackt mit Tüten und Pakete, lach ehr dat Glück ut de Oogen, as harr se söß richtige in't Lotto.
"Kiek mol hier, de langen Ünnerbüxen för di, sünd de nich fein?"
"Woto?" fraag ik.
"Woto?" dat magst du fragen.
"Na, ik heff doch noch een Stapel dorvun in't Schapp ligg'n, un de letzen fiev Winter weern so warm, dat ik gorkeen mehr antrocken heff."
"Ach, snack wat, dat ward ok wedder kole Winter geben, un denn kannst du se good bruken. Un so prieswert kann ik se nie wedder inköpen. Över fofftein Euro heff ik spaart. Un dat is doch wat."
"Is good", sä ik. Wat schull ik dorto noch segg'n, ik wull keen Arger, ik wull keen Striet.
"Un kiek hier, den Rock un de Bluus för mi. Um 40% daalsett, dor kunn ik nich anners, dor muß ik togriepen. Sowat ward een doch nich alle Daag boden."
Ik nick ehr still to un dach still an de beiden Blusen vun den letzten Utverkoop. Prieswert as man eenmol. De een dorvun hett se villicht eenmol an hatt, un de annere noch gor nich. Un mit ehr Röcke in't Schapp, kann se een Basar opmaken. Schull ik ehr dat segg'n? Nee, ik wull keen Arger, ik wull keen Striet.
As nächstes keem se mit een Stapel Handdöker to Dag. "Kiek hier dat Stück twee Euro. Beste Qualität segg ik di. Doran heff ik good un geern tein, nee fofftein Euro spaart."
"Un wat wullt du dormit?" fraag ik nu doch wat liesen.
"Nu hool aver op!" Se smeet sik inne Boost. "Handdöker sünd nie weg, de kann man ümmer bruken."
Aver du hest doch noch een Dutten dorvun in't Schapp ligg'n. Minst Tein dorvun sünd noch nich eenmol bruukt worrn."
Se keek mi grantig an: "Ach, dor versteihst du nix vun. To Not kann ik se verschenken. Een lütt Geschenk bruukt man alle Daag, un Handdöker kann jeder bruken."
Un wedder kunn ik blots nicken. Kunn ehr doch nich segg'n, dat sik keeneen to solche Mitbringsel freut, un dat se opletzt doch blot vun een Schapp in dat annere wannert un dor den Platz wegnehmt. Nee, ik wull keen Arger, ik wull keen Striet.
As se alls utpackt un wiest hett, liggt de Tisch vull Krimskram. Alls weer günstig, billig un prieswert. Blots een paar Taschendöker de ik nödig bruuk, un een nied Hemd vör de Arbeit, de weern nich dormang. Weern wohl nich in't Angebot.
De Fru läät sik op een Stohl sacken un keek op all de Saken, de se köfft harr. Dorbi glänzen ehrn Oogen as de von een Voss, mit een fette Goos in de Schnuut. Se rich sik op. Pack de Saken vun links na rechts un weer an't reken. Denn lach se mi an: "Du stell di vör, groff tohoop reekt heff ik minst hunnert Euro bi dissen Inkoop spaart. Is dat nix!"
Ik keek för mi daal un trock de Stirn in Falten.
"Na, nu segg doch ok doch mol wat dorto. Kannst du di denn gor nich so een beten dorto freun?"
"Doch, doch", sä ik. Hunnert Euro is een Dutten Geld. Aver denn, — kunn nix bi doon, dat sprudel ut mi rut, as ut een Ketel, de överkaakt un ik sä: "Fein, fein mien Deern, nu weet ik wat du spaart hest, doch nu segg mi ok wat de Ramsch hier kost hett?"
"Wat dat kost hett?" se keek mi an, as harr ik een een slechten Witz vertellt.
"Wat dat kost hett?" sä se nochmol un smeet mi een Blick to — messerscharp, as wull se mi umbring'n. Denn stunn se op un sä: "Di kann man ok gornix recht maken, gung rut, un smeet de Döör achter sik dicht. Dorna aver hett se denn dree Daag nich mehr mit mi snackt.
Tscha, dor kann ik mi nu dreih'n as ik will: Hölpt nix! Tweemal in't Johr, wenn Utverkoop anseggt is, kriggt de Fru de Koopsucht. Mi aver steiht Arger in't Huus.
Zurück zur Hauptseite