|
|
| Unvernünftig? |
| "Moin, Moin",
sä ik. De Versicherungsagent seet an sien Schrievdisch un keek op. Ik lach em fründlich an, gung op em to, streck de Hand över sien Schrievdisch, un stell mi vör: "Meier, is mien Naam." He schüttel mien Hand, sä: "Becker", un wies op den Stohl vör sien Schrievdisch: "Bitte setten se sik, Herr Meier. Wat kann ik för se doon?" Ik greep mi an't Kinn un maak een nadenklich Gesicht: "Segg'n Se, Herr Becker, man kann sik vundaag doch gegen alls versekern laten?" — "Dat kann man wohl segg'n, Herr Meier, dat kann man wohl segg'n. Jede Saak vun Wert, Gold, Juwelen, aver ok Hüüs un Autos, köön'n Se bi uns versekern. Un se weten je, in Amerika sünd al Busen un Been versekert worrn. Na ja, sowiet sünd wi noch nich. Aver sonst sünd uns op dat Rebeet meetsto keen Grenzen sett." Ik trogg de Stirn wat kruus. " Ja, weten Se, Herr Becker, de Saak, de ik versekern will, hett wohl een groten Wert för mi, is aver eegentlich keen Wertsaak för de Versekerung." — "So, un wat is dat? Köön'n Se mi dat mol een beten verklaar'n." — "Ja, dat kann ik, aver vörher noch een Fraag: Ik kann mi doch gegen een Schaden afversekern, de vun buten op mi tokummt, ohn dat ik mi dorgegen towehr setten kann?" — "Ansik ja, Herr Meier, gegen jede Aart vun höhere Gewalt, as wi so seggt, köön'n Se sik natürlich versekern laten. Brand, Wasser, Unfall, Hagel, aver ok Diebstahl sünd to'n Bispill solche Saken." — "Good denn bün ik hier richtig. höhere Gewalt un Diebstahl, dat is dat, wo gegen ik mi afsekern will. Denn setten Se den Verdrag man op, ik will mien Spaargroschen, de op de Bank liegt, gegen de Unvernunft vun höhere Gewalt un Diebstahl versekern laten." Herr Becker keek mi groot an:" Verstoh ik Se recht, se wüll'n Geld, dat op de Bank liggt, gegen Unvernunft vun höhere Gewalt un Diebstahl versekern? Wosük schall ik dat verstohn?" Dorna lach he: "Gegen Se ehr eegen Unvernunft etwa? Dat is männichmol je ok so een Aart vun höhere Gewalt, meen'n Se de womöglich?" — "Nee, Herr Becker, wo denken se hen. Ik bün vernünftig. Goh nie bi rood över de Straat, sorteer mien Müll un smiet keen Buddels un Beerdosen an Wald- un Wegrand. Ik ach op de Verkehrsschiller, fohr ok nich mehr, as erlaubt is un schimp nie op de Beamten un den Staat. Eenmol in de Week feeg ik de Straat un den Börgerstieg, hool Huus un Hoff inne Reeg, un heff een paar Spaargroschen op de hoge Kant, för den Fall, dat ik op mien ool'n Daag mol op Hölp anwiest bün. Se sehn, ik do wat ik kann un bün ganz eenfach de Vernunft in Person." Herr Becker keek wat grantig: "Good, good, se sünd vernünftig. Ik verstoh. Aver as vernünftige Mensch mussen se doch ok weten, dat Geld, dat op de Bank liggt, nich klaut ward. Woto schall ik dat denn noch versekern? "Aver Herr Becker, dat stimmt doch nich. Kieken se doch in de Tiet torügg. Is doch nich dat erstemol, dat good Geld, dat man na de Bank broocht hett, een paar Johr later nix mehr wert is. Un nu kieken Se sik doch um: De Lüüd, de uns vundaag regeert maakt alle Daag mehr Schulden un weet al bald nich mehr wovun se de Zinsen betohl'n schüllt. Un dat is doch unvernünftig, de Unvernunft slecht hen." Herr Becker nick un setts een wichtige Mien op. "So sehn, hebb'n Se natürlich recht." — "Un een Privatmann, Herr Becker, de de mehr utgifft as he innimmt, de is rasch pleite. Dat stimmt doch ok!" — "Ja, ja, Herr Meier, dat is wohl richtig. Aver ..." — "Un dorum Herr Becker", full ik em in't Wort, "liggt dat nu doch op de Hand: Wenn de hogen Herrn so wieder maakt, mutt een goden Daags doch alls in sik tohoopbreken. Un wenn alls tohopp brickt, denn sünd mien Spaargroschen nix mehr wert. Dat aver hebbt de lütten Lüüd denn hentonehm, as hoge Gewalt, also een Malöör, wo keen Mensch wat för kann. Un dorum will ik mien Notgroschen för ole Daag, de ik mi suer överspaart heff, gegen disse Aart vun hoge Gewalt un Diebstahl afsekern laten. Un dat geiht doch, dat hebb'n Se sülbst seggt." Herr Becker keek mi an, as keem ik vun een annern Stern. Sien Tippmamsell de achter mi seet, wiest mi een Vogel. Ik kunn dat in de Schiev vun een Bild sehn. Wat billd sik dat dumme Göer blots in. Ik heff doch keen Vogel, blots wat ik mien Spaargroschen, gegen dat, wat de hogen Herrn alle Daag in süm Unvernunft anrichten doot, afsekern will. Ut dat Book
'Kruse Gedanken'
|
|