|
|
| Recht — fragwürdig? |
| Ik sitt an Fröhstücksdisch
un kiek ut Finster. In Osten stiggt de Sünn över Dakens un Bööm.
Enkelte Scheunwetterwolken stoht an Heven, schenkt Moot to'n Leben un roopt
mi to: "Freu di un nutzt de Stunn'n. Mien Hart ward wiet, ich much
den jungen Morgen in den Arm nehm un bün dankbar, dat ik em beleben
dörff. As alle Daag griep ik erstmol na de Zeitung. Kiek wat füchtig op de Anzeigen vun de Dooden un lees de Wöör, de se op den letzten Weg noch strakeln schüllt. Leev un good, flietig un strevsam sünd se ween. Kannst meets denken, dat uns Herrgott blots gode Menschen to sik hoolt. Titel un Orden ward nennt. Schient, dat dat wichtig is. In den politischen Deel lees ik de Överschriften. Ümmer datsülbe: De Regierung will dat Beste, de Oppositschon will alls beter maken. Grote Wöör un veel Snackeree ohn Wert. Op de nächste Siet hebbt weddermol Beamte de Hand op hool'n, hebbt sik besteken laten. Dorünner ward över de Parteispenden schreben un woveel Geld dor op swarte Konten hen und her schoben worrn is. Un denn lees ik, dat de Bundestag, mol wedder an uns Verfassung vorbi een Gesetzt besloten hett, dat de Witwe, vun een Kerl, de womöglich blots een Dag in den 'Bundestag' op de achterste Bank seten hett, een Anrecht op een Rente vun 3600 Mark hett. Mi stiegt de Haar to Barg, wenn ik doran denk, dat een Mann vun de Straat, de sien Leevdag sinnvull un swoor arbeit hett, mit een Rente vun good 2000,— Mark tofreed'n ween mutt. Interessant op disse Siet sünd an sik blots de Karikaturen. Se sünd messerscharp un dreept ümmer den Punkt — mit een paar Streken. Dag för Dag desülbe Leier. Vele mol kunn ik dat Blatt vör Wut in de Eck smieten. Aver wat schall dat? Sülbst Fiete, dat twete Ik in mi, de sik geweunlich över jedeen Unrecht argert un mi dorbi männichmol um een paar Stunn'n Slaap bringt, seggt: "Mußt di nich argern, kannst doch nix bi ännern. Uns Welt ward vun grise Gestalten in Frack un Zylinner lenkt u stüert. Un wenn man een goden Dags bi uns in Düütschland Bananen planten kann, wat de Eer bi uns je ümmer warmer ward, denn hebbt wi all de Politiker, de dorto paßt. Ik blöder in den lokalen Deel. Dree Autos sünd opbroken worrn. Een ole Fru hett man de Tasch ut de Hand reten un een Mann, de keen Dack övern Kopp harr, is ünner een Brück verfror'n. Alldaags Geschichten, de nich mol een Överschrift wert sünd. Fettdruckt is: In een Villa is inbroken worrn. Veel Geld un een dutten Schmuck, — von unschätzbarem Wert — hebbt de Spitzboven mitgohn laten. In den Wirtschaftsdeel fordert de Gewerkschaften söß Groschen mehr an Stunn'nlohn. De Lüüd vun den Arbeitgeber-Verband stöhnt — unmöglich! De Banken snackt vun gode Gewinne un de Aktien stiegt. Op de annere Siet noch een fette Överschrift: Anwalt forderte 1 Milljon Mark Honorar. Ik kiek tweemol — een Milljon, mol soeben... Denn lees ik, dat een Footballspeler 2,3 Milljon an dat Finanzamt vorbi dribbelt, also den Fiskus um sien Andeel bedrogen harr. Dat Finanzamt hett klaagt, un nu mutt he 1 Milljon Stüern nabetohl'n un dorto noch een Straaf vun 360000 Mark berappen. Bovento verlang sien Anwalt, de je dat Recht studeert hett un de Saak vun den Ballartist vör Gericht vertreden harr, 1 Milljon Mark as Honorar. Dat aver weer, den Footballgott toveel, un he stell sik op de Achterbeen. Nu klaag de Rechtsvertreter — he wull sien Milljon. Aver ok de Richter meen, dat de Anwalt dor wiß to hoch grepen harr. Nu worr hannelt un man keem sik bi 300000 Mark inne Mööt. Ok noch een good Stück Geld, as de Richter meen. Ik leggst dat Blatt bisiet un schüttel den Kopp. Pathetische Wöör de man meetsto alle Daag vun Lüüd hört, de in Bundestag sitt, slikert sik in mien Erinnern: Schließlich leben wir in einem demokratisch freiheitlichen Rechtsstaat, den es immer und überall zu verteidigen gilt. Un wedder mutt ik mit den Kopp schütteln, kann nix bi doon. Mit datsülbe melld sik Fiete noch eenmol to Wort. "Wat reegst di op!" sä he. " Wat deit dat al, wenn een Mensch, de keen Dack övern Kopp hett, ünnern Brügg verfreer'n deit, oder een ole Fru de Tasch ut de Hand reten ward. Dat is nu mol de Alldag. To verstohn is ok, dat de Lüüd vun de Wirtschaft, sik towehr setten doot wenn de Arbeitslüüd mehr Geld verlangt. Kaamt se dormit dörch, stiegt de Aktienkurse, un denn ward ohn Arbeit mit Geld veel Geld verdeent. Na ja, un wenn so'n Anwalt dorför, dat he een Bedreger vör Gericht to Siet steiht, een lütte Milljon verlangt, denn ist dat — dat is doch klaar — de demokratische Freiheit in een Rechtsstaat." Ik schreck tohoop. Dörff Fiete sowat segg'n? Dörff ik sowat denken? Na ja, de Gedanken sünd free, heet dat in een Leed — aver so free? Ik weet dat nich. Aver wat seggt jüm dorto? |
|